Dagje Dordt

 Met vriendin Els ging ik een dagje naar Dordrecht. We namen de watertaxi vanuit Ridderkerk en stapten op de Merwekade in Dordrecht uit. Een gezegde hier in de regio is: hoe dichter bij Dordt, hoe rotter het wordt. Die dag ging dat niet op, hoe dichter bij hoe mooier het werd.

Ik had in de app Walk the City een stadswandeling in Dordrecht gekocht. Vol goede moed gingen we op pad. We wandelden langs de kades van middeleeuwse havens, door authentieke straatjes en we zagen huizen uit de Gouden Eeuw. Na enige tijd raakte de app het spoor bijster, het klopte niet meer en na een kop koffie met een uitzonderlijk lekkere appeltaart gingen we verder op een punt wat ik herkende.

We begonnen bij de Groothoofdpoort. De poort stamt uit de 15-e eeuw.

 Van daaruit kijk je uit op een Drierivierenpunt, de Beneden-Merwede, de Noord en de Oude Maas. Door de ligging aan deze drie rivieren kon Dordrecht uitgroeien tot een welvarende handelsstad.

 We liepen langs de Damiatebrug uit 1855. Deze plek wordt vaak gebruikt door bruidsparen voor hun fotoreportage.

Langs de Dordtse handelshavens staan veel pakhuizen, een aantal dateert uit de Gouden handelsperiode. Veel daarvan zijn verbouwd tot appartementen.

 

In de Kuipershaven ligt een authentieke scheepslift uit 1928, bekend als het dok van Straatman. Hier werden reparaties aan scheepsschroeven verricht.De lift valt onder het Industrieel erfgoed en werd in 2009 gerestaureerd.

Mooie gevelstenen, namen of andere dingen die herinneren aan voorbije tijden zijn overal te vinden op de oude huizen

 

Om de hoek van de Kuiperhaven ligt de aardappelmarkt. De afbeeldingen op de zijkant van een moderner gebouw deed toch denken aan dat verleden.

 Op de Aardappelmarkt hebben bijna alle huizen de naam van een aardappelsoort. Het is dat de app me dat zei, anders was het me denk ik niet opgevallen........Tot de eind van de 19e eeuw vond hier de handel in aardappelen plaats, die met schepen werden aangevoerd en met kruiwagens naar de marktkramen werd gebracht.De dame hieronder, gekleed in jute zak hing naast de voordeur van een van de panden.

Deze huizen op de foto heten de Nicola en Opperdoezer. We zagen ook nog Bintje, Eigenheimer, krieltje en Dore.
 

Hierna ging het al mis met de app, ik haakte nog even aan met google maps maar we liepen toch weer verkeerd. Tijd voor koffie.We gingen een restaurant in en bestelden thee en koffie met appeltaart. Die was me lekker, met spijs en noten erin, echt zalig!

We liepen verder bij de Lange IJzeren Brug, die in 1856 werd geplaatst ter vervanging van een lange houten brug uit 1590. Toen zag ik een bekend huis, het Huis van Gijn. Ik was er vorig jaar alleen al een keer binnen geweest. Ik kan niet meer linken naar wat ik er destijds over schreef omdat mijn oude website al verdwenen is..........Ik vertelde Els erover en die had ook wel zin binnen te kijken.

 

Het huis van Gijn is het voormalig woonhuis van Simon van Gijn[ 1836-1922], hij was bankier van beroep en een fervent verzamelaar. In zijn testament stond dat na zijn overlijden het huis opengesteld moest worden voor het publiek. In 1925 opende het museum Huis van Gijn de deuren.

In een volgend blogje meer over de binnenkant van het huis.........

Ik heb geen idee of het jullie gelukt is je via de mail te abonneren omdat ik alleen kan zien wie mij volgt via Blogger