Pieterpad

Degenen die mij op Facebook volgen, hebben het al gezien: ik heb het gehaald!

 

Samen met vriendin Petra liep ik twee etappes: Hellendoorn-Holten, 20 km gelopen op de eerste dag en Holten-Laren, en 17,5 km de tweede dag.

De eerste dag, woensdag, was het nog niet zo heel warm en liepen we door bossen en over de heide van de Sallandse heuvelrug. Wat een prachtig gebied en wat een rust als je zoals ik zo goed als naast Rotterdam woont.

In het bos stapels boomstammen en veel bloeiend vingerhoedskruid.

Na plm 7,5 km zagen we een bord van een schaapskooi met een afbeelding van een kop koffie.Daar hadden we wel trek in en de koffie werd zelfs ouderwets gezet, speciaal voor ons en nog een stel wandelaars.

 

 Al snel kwamen we door het bos op de heide uit met mooie vergezichten.Jammer dat hij nog niet bloeide....

 

 

Ergens op een bankje genoten we van de rust en een broodje.En daarna weer verder, soms in ganzenpas. We waren niet de enigen op de route.

 

 

Om een uur of half 4 liepen we Laren binnen.Bij het laatste stukje had ik wel zoiets van, het is nu wel mooi geweest maar we haalden het zonder blaren.

Toen hadden we dit overheerlijke sorbet wel verdiend.

 

De B&B waar we zouden overnachten lag vlakbij langs de route.Het was een super huisje, de Hinne geheten.Ik kan het aanbevelen ook als je niet loopt maar er een paar dagen tussenuit wilt.

 

Na een douche waren we weer opgeknapt en gingen we weer lopend op zoek naar een restaurant.Lang leve Googlemaps, snel gevonden en zalig gegeten.

De volgende dag wilden we vroeg starten omdat er hoge temperaturen voorspeld waren.Om 7 uur zaten we aan het ontbijt in het  naast de B&B gelegen hotel, het ontbijt daar was bij de prijs van de kamer inbegrepen.Uitgebreid ontbijtbuffet met alles erop en eraan en een aardige serveerster waar we een praatje mee hadden en die nog een foto nam van Jut en Juul

 

 

Om iets voor 8 uur vertrokken we weer..........

 

Vandaag liepen we door de Achterhoek. We startten bij het station in Holten

Mijn benen waren echt stijf, zo stijf als dit beeld wat we tegen kwamen

De meeste tijd liepen we over en langs landerijen, soms een stuk over de weg, maar beide dagen liepen we het meest over onverharde paadjes door bos, over hei en tussen de akkers. Dat maakte het meteen wel zwaarder.Ook zo'n eind lopen met een rugzak op ben ik niet gewend. Mijn vriend appte of ik op oefening was met de mariniers.

 

 Wat leuk was, waren de praatjes met andere wandelaars en fietsers vanuit allerlei windstreken, zelfs iemand uit Noorwegen. Ook de rustpunten die we tegenkwamen op erven van boerderijen hadden we niet verwacht. Je kon zelf koffie zetten met een senseo en geld in een potje doen. Het toilet bij het tweede rustpunt was al helemaal welkom!

 

Ik moet zeggen dat de tweede dag mij zwaarder viel dan de eerste, vooral de laatste paar kilometers.Om de moed erin te houden zongen we soms liedjes van vroeger die we kenden van ons werk in de ouderenzorg. De paden op, de lanen in.......

 

We zijn er bijna, maar nog niet helemaal...........

 

 

 

 Om 14 uur kwamen we aan in Laren. Ik bijna strompelend haha, Petra had er niet veel last van maar die is veel fitter dan ik ben. Maar we hadden het gehaald en streken snel neer op een terrasje met lekker koude drankjes en later Fish and Chips gegeten. 

De avond tevoren hadden we in de B&B zitten kijken hoe we terug moesten naar onze auto in Hellendoorn, dat ging dus niet ontdekten we. Eerst hadden we besloten dan maar dezelfde route terug te lopen naar de auto tot ik opeens bedacht dat ik weleens gezien had op Facebook dat er een groep bestaat over vervoer. En ja die vonden we en Petra plaatste een oproep of iemand ons van Laren naar Hellendoorn kon vervoeren en heel snel kregen we antwoord van ene Gina. Die kon ons ophalen om 16 uur. Het bleek een enthousiaste vrouw die zelf ook het Pieterpad loopt. Super was dat en we hoefden alleen maar in te stappen en zij reed ons naar onze auto.

Ik was blij toe want ik was stijf van mijn knieën tot en met mijn heupen.Het laatste stuk heb ik op mijn sneakers gelopen want mijn voeten deden echt pijn in mijn wandelschoenen. Toen ik eenmaal zat, kon ik bijna niet meer opstaan. Ik leek wel honderd, haha.Als we in het najaar weer gaan, moet ik echt meer trainen en andere wandelschoenen kopen.

 Al met al was het een super ervaring en ontzettend leuk om het samen met mijn oud collega en nu vriendin te doen. We hebben veel lol gehad. Op naar de volgende Petra!